30 diciembre, 2021

Refitoliando por la ret, m'he trobau esta canta que ditz:

"Que bien se siega en la Arbesa

a la raya de lo sol

pero cuando a nuey se zarre

mellor se estará en a mesa"

 Anyaden que: 

"Estilo -la música- compuesto por José Rodrigo Gabarre, lo canta a dúo con su hija Ana Esther, ambos componentes de La Agrupación Folklórica Santa Cecilia, de Huesca."

Bi ha bel un que otri video con la misma canta, en do se respetan con pelos y sinyals la letra y lo estilo.

Ye pro claro que se'n tracta d'una copla chesa, igual por lo toponimo 'Arbesa', que por lo sustantivo 'nuey' (nueit), la esprisión 'a la raya de lo sol' (raya raya de lo sol) u lo verbo zarrar y lo articlo masculino "lo"

Lo alverbio 'mellor' y lo articlo femenino en "a mesa" son claramente formas ampradas de otra variedat, prexino que ansotano, u de bel otri costau.

No he sabiu trobar l'orixen de la copla, que de siguro brinqué de lo lugar en fuera de la mano (de lo peito, millor) de bel trasuante u caixalicano en tiempos pasaus. Por ixo, en lo suyo honor, yo querería reivindicar dende estas línias que ixa copla habría qu'estar asinas:

QUE BIEN SE SIEGA EN L'ARBESA

RAYA RAYA DE LO SOL

PERO EN QUE LA NUEIT SE ZARRE

MILLOR S'ESTARA EN LA MESA

Este articlo (y los que vendran dezaga), sigue la Propuesta Ortografica de lo Estudio de Filología Aragonesa, seguntes se puede viyer astí:

http://www.academiadelaragones.org/biblio/EDACAR7_2.pdf

 








 

11 diciembre, 2021

Dende lo 31 de marzo de 2014 sinde mover un dite en este bloc.

Perdiu en la nueit de los tiempos, 

igual que la clau que da paso a la escritura,

abandonaus en la 'nuble' los mios poemas,

las mias ocurrencias que allora escribiba, en 2011.

Y aguardando la riada que i plega.