28 julio, 2023

 1985 - RADIZ DE CHEN

UNA CANCION - JJ LAGRABA, Lo Cantaire 

Dibuxet, Arturo Perez Susin (Casa Vazquez de Ciresa, en do nacié yo)

 

Quiero que sepaz que viengo

con la guitarra a cantar

y a dicirvos cuatro cosas,

siquiera por no callar.

Pa empecipiar vos diría 

que esta traza de cantar 

pa dinguno ye dificil

si se i mete a prexinar

en custions que li preocupen

u en cosas de lo lugar.

Y, cuando li quede un rato,

que lo escriba... ¡y a vociar!

Y dezaga d'esto, 

lo estribillo irá:

-Quiero una canción

que aduye a amostrar

a qui nos escuite

lo nuestro fablar.

Faga goyo a todos,

solo a la mitat,

u a la cuartas parti, 

lo mesmo me da.

A qui no li'n faga...

¡no ha porqué escuitar!

Lo importante de lo asunto

no'n ye ferlo bien u mal;

ya diciba Veremundo

que, a la hora de fablar,

cada cheso ye un mayestro...

que no ensenya a los demas.

Lo qu'hemos a fer, y pronto,

que güena falta nos fa,

ye amostrar cheso en la escuela:

los críos lo salvarán.

Lo estribillo agora

sigue estando igual:

Quiero una canción 

que aduye a amostrar...

Fabla arcaica, u de museo,

bi ha qui la nos clamará,

pero bi ha que demostrarlis

que nunca se perderá.

Si antiparti defendemos 

lo que hemos en esta Val,

si nos veyen escribindo,

u nos escuitan cantar,

verán que esta ye una fabla

con la que bi ha que contar.

y repetindo estribillo

acabaré de cantar:

-Quiero una canción

que aduye a amostrar

a qui nos escuite

lo nuestro fablar.

Faga goyo a todos,

solo a la mitat,

u a la cuartas parti, 

lo mesmo me da.

A qui no li'n faga...

¡no ha porqué escuitar!




 1985 - RADIZ DE CHEN

En ixa anyada se publiqué lo primer manullo d'escritos de la 'era moderna' de lo cheso imprentau. Agún no bi heba ordenadors personals ni impresoras, ni editores de texto a lo alcance de particulars. Por ixo estié escrito a maquina y editau tal cual.

Chunto con José Perez Boli, M.Angeles Miguel Cabana y Blas antonio Perez Larripa, con dibuxez de Arturo Perez Susin, y de la mano de Pepe Lera como impulsor de la ideya. La mía contribución estié compuesta por un soneto, una canción y un remero/cuento.

 Transcribo hoy lo Soneto, a lo que plegué a meterli mosica. Y remerando ixa melodía estos zagueros dias, he caíu en la cuenta de que no heba  rechistro de la letra por dingún puesto. Hasta que he remerau que yera publicau en ixe libret.

SONETO A LA CONCENCIA 

A pur d'escuitar lo tuyo lamento

-que fa ya un munton d'anyadas escuito-

querería dicirte por escrito

lo que, bellas bagadas, por tú sinto.


Prexino que m'en ganyas y al momento,

las ideyas, en tropel d'exercito,

regüelven contra tú y, anque contrito,

no bi ha qui las arranque d'astí dentro.


No se como clamarte, lo te churo,

pos si portiarte dentro ye tan duro,

no pues estar la voz de la experiencia.


Y, si anque m'aime, no puedo ligarte,

pos no so yo mas que qui ha que carriarte,

como otras chens te i clamaré: CONCENCIA